وقتی تو آمدی پاییز دلم بهار شد، کویر دلم گلستان شد

وقتی تو آمدی پاییز دلم بهار شد، کویر دلم گلستان شد
وقتی تو آمدی قلب شکسته ام پر از عشق شد
زندگی ام پر از طراوت و تازگی شد تو مانند بارانی بر روی من باریدی
و تن خسته و غم زده مرا پر از عشق کردی
تو مانند گلی در باغچه ی قلبم روییدی و قلب سوخته مرا گلستان عاشقی کردی
تو مانند مهتابی بر آسمان دلم تابیدی و دل تاریک مرا پر از نور عشق خودت کردی
تو با گرمای وجودت آسمان سرد دلم را گرم گرم کردی

دنباله در ادامه مطلب

وقتی تو آمدی احساس میکردم دنیا مال من است، چون تو دنیای منی
تو همان امید زندگی منی که آمدی
تو که آمدی گذشته های تلخم همه از صحنه قلبم سوخت و از بین رفت
تو که آمدی تمام خاطرات گذشته رااز دفتردلم سوزاندم
و همه را از صندوقچه قلبم بیرون ریختم و از یاد بردم!
تو که آمدی عاشقی برایم پر معنا تر از گذشته شد
کلام دوست داشتن مقدس تراز همیشه شد، و
داستان لیلی و مجنون برایم واقعی تر از قبل شد!
تو که آمدی، تنهایی به عزا نشست ، غم سفر کرد و قلبم به
استقبال عشق رفت. وقتی تو آمدی ساحل دریای دلم پر از مروارید و صدف شد،و
دیگر کنار ساحل تنها نبودم تو نیز با من بودی
تو مانند یک نوای عاشقانه در قلبم نشستی و
قلب مرا با آن نوای آرامت پر از محبت کردی
تو مانند پرنده ایی در دلم نشستی و با پروازت در آسمان دلم
به من غرور پرواز به دشت عشق بخشیدی
تو مانند یک خاطره ی شیرین در دفتر عشقم می مانی و خواهی ماند
دفتر عشق را همراه با کلام مقدس تو و با تمام خاطرات
شیرینی که با هم داشتیم در صندوقچه ی قلبم میگذارم

میدانم نه تو . نه عشقت تنهایم نمیگذارید این عشق وافر است که مرا به ترس وا میدارد مراببخش...که ترس بر دلم نشست دوستت میدارم ای عزیزترینم..